Αυτό που ονομάζουμε "αντίληψη" είναι στην πραγματικότητα "προβολή". Προβάλουμε τις προσωπικές μας αντιλήψεις και τις προσυμφωνημένες ομαδικές αντιλήψεις στην οθόνη του κόσμου μας. Στη συνέχεια αντιλαμβανόμαστε αυτό που προβάλαμε. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι ονειρευόμαστε τον κόσμο που είμαστε.
G.Schwimmer, Shaman's Path
Πράγματι ο κόσμος που ζούμε, δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα των καθημερινών μας σκέψεων. Σκεφτόμαστε αισιόδοξα; ζούμε καλύτερες καταστάσεις. Σκεφτόμαστε απαισιόδοξα; οι καταστάσεις χειροτερεύουν. Και αυτό ίσως αποτελεί το κλειδί για την περίφημη και κοινώς γνωστή έννοια του "Νόμου της Έλξης".
Το γεγονός όμως ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε το κόσμο μας μέσα από τις σκέψεις μας, μπορεί να αποδείξει την θεϊκή σπίθα που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Μπορούμε να δημιιουργήσουμε τον κόσμο, καθ' εικόνα και κατ' ομοίωσιν με τον Θεό που δημιούργησε τον Κόσμο, όπως τον γνωρίζουμε εμείς σήμερα.
Όμως ο συγκεκριμένος Κόσμος δεν είναι κοινός για όλους. Ο καθένας δημιουργεί τον δικό του κόσμο, συνεπώς υπάρχουν τόσοι Κόσμοι, όσοι και οι άνθρωποι που τους δημιουργούν. Και μέσα σε αυτή την "Βαβέλ" διαφορετικών κόσμων, οι δρόμοι των ανθρώπων συναντιούνται. Και είναι τόσο μοναδικά διαφορετικοί αυτοί οι Κόσμοι που συναντιοούνται, που άλλοι συγκρούονται κατά μέτωπο και ραγίζουν μέχρι καταστροφής, και άλλοι ενώνονται με αδιάσπαστους δεσμούς αγάπης και δύναμης.
Η θεϊκή αυτή δύναμη δημιουργίας του Κόσμου μας δίνει ένα μεγάλο δικαίωμα. Δημιουργώντας τον κόσμο που επιθυμούμε, παύουμε να αγόμαστε και να φερόμαστε από την μυστηριώδη δύναμη της Μοίρας, κυριαρχούμε σε αυτή και είμαστε πλέον έτοιμοι να περπατήσουμε τον δρόμο του πεπρωμένου μας. Να επιτελέσουμε τον σκοπό για τον οποίο ήρθαμε στη Γη. Διαφορετικα, κυριαρχώντας στην μοίρα μας αλλά εθελοτυφλώντας στο πεπρωμένο μας, εκπίπτουμε στην ίδια παγίδα που εξέπεσε και ο Εωσφόρος. Αποστατούμε από την Δημιουργία, εκμετταλευόμενοι την δημιουργική μας δύναμη για να θρέψουμε μόνο τον εγωισμό μας.
Τέλος, η μεγάλη δύναμη επιφέρει και μεγάλη ευθύνη. Έχουμε την ευθύνη, όχι μόνο να προστατεύουμε το δικό μας κόσμοαλλά και να σεβόμαστε και να φροντίζουμε για την αρμονική συνύπαρξή του με τους υπόλοιπους κόσμους. Η ελευθερία μας φθάνει έως εκεί που δεν εμποδίζει την ελευθερία του άλλου. Και δυστυχώς υπάρχουν τρανταχτά παραδείγματα απώλειας μνήμης αυτής της ευθύνης, μέσα από τις καταστροφές του εξωτερικού φυσικού περιβάλλοντος όσο και από την καταστροφή του εσωτερικού κόσμου των συναθρώπων μας ή και του ίδιου του εαυτού μας.
Δυστυχώς, ο τρόπος που οδηγούμαστε στην αμαρτία είναι ακριβώς ίδιος με τον τρόπο που οδηγούμαστε στην σωτηρία. Βασίζεται στο ίδιο θεϊκό δώρο δύναμης που μας δόθηκε από τον Θεό-Δημιουργό. Ας την χρησιμοποιήσουμε τουλάχιστον με σωστό, ακίνδυνο (και ηθικό) τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου