Φτερά τα λόγια που πετούν...

Ένας σαμάνικος μύθος λέει το εξής...
Ένα παιδάκι πρόσβαλε κάποιο άλλο . Το παιδάκι έβαλε τα κλάματα και έφυγε τρέχοντας. 
Βλέποντας το αυτό, το παιδάκι που το πρόσβαλε στεναχωρήθηκε γιατί κατάλαβε ότι τα λόγια του προκάλεσαν πόνο, έψαξε να το βρει και να του ζητήσει συγνώμη. Όμως δεν τα κατάφερε γιατί το παιδάκι από τη θλίψη και την ντροπή κρύφτηκε.

Τότε έτρεξε στο σαμάνο να ζητήσει βοήθεια. Όταν έφτασε εκεί, του είπε τι είχε συμβεί και ζήτησε την βοήθεια του. Εκείνος τον κοίταξε και του ζήτησε να μαζέψει φτερά και να δώσει από ένα σε κάθε άτομο της φυλής. Το παιδάκι έτρεξε να τα μαζέψει και να τα μοιράσει προσπαθώντας να διορθώσει το λάθος του και να κάνει το φίλο του να νιώσει καλύτερα. 

Μόλις τα μοίρασε, έτρεξε χαρούμενος στο σαμάνο να του το πει. Εκείνος του απάντησε "Τώρα πήγαινε και μάζεψε τα όλα και φέρτα εδώ". Το παιδάκι έτρεξε πίσω να τα μαζέψει... 

Η μέρα έφυγε. Προσπαθούσε για ώρες... 

Το βράδυ, κουρασμένος γύρισε στο σαμάνο κρατώντας λίγα φτερά... 
Του τα έδωσε λυπημένος περιμένοντας να δει πως αυτό θα βοηθήσει τον φίλο του... 


"Και τώρα τι να κάνω;", ρώτησε.
Και τότε ο σαμάνος του απάντησε, "Τα λόγια είναι σαν τον αέρα...μόλις φύγουν δύσκολα μαζεύονται!"... 


Όπως λέει και το λατινικό ρητό "verba volant, scripta manent"... Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν... Φτερά λοιπόν τα λόγια για όσους τα λένε είτε με ηρεμία, είτε με θυμό, είτε με προσοχή είτε απρόσεκτα! Είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε όχι μόνο τι λέμε αλλά και πως το λέμε... Ακόμα και ο τόνος που μιλάμε μπορεί να μετατρέψει κάτι θετικό σε κάτι αρνητικό. 

Ο λόγος έχει την δύναμη να δημιουργεί κόσμους πέρα από κάθε φαντασία, να προκαλεί συναισθήματα, να κάνει καλούς λογαριασμούς (και άρα καλούς φίλους), να προκαλεί παρεξηγήσεις και εντάσεις, να μεταφέρει κυριολεκτικά την σκέψη μας στον υπόλοιπο κόσμο γύρω μας! Ο λόγος μας διακρίνει απο τα υπόλοιπα πλάσματα της Φύσης και οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στο τρόπο που τον χρησιμοποιούμε!

Είναι πολλές οι φορές που πάνω σε έντονες στιγμές λέμε λόγια που δεν τα εννοούμε! Και απαιτεί εγκράτεια και κριτικό μυαλό για να επιλέξεις τις σωστές λέξεις και φράσεις που δεν θα πληγώσουν τον άλλον ή θα δημιουργήσουν κάποια μεταξύ σας παρεξήγηση! Είναι τέχνη ο λόγος, ειδικά ο προφορικός, και μαζί με άλλα ηθικά εργαλεία γίνεται ενα πολύ δυνατό όπλο στα χέρια μας, που μπορεί να εξυψώσει ή να καταβυθίσει την πνευματική υπόσταση τόσο την δική μας όσο και των υπολοίπων ανθρώπων γύρω μας!

Γράμμα στον Δημιουργό μου

Εσύ, Ύψιστε, που δημιούργησες το σώμα, το μυαλό και την ψυχή μου

σε ευχαριστώ.

Εσύ που, απ’όλα τα μέρη που σε αναζήτησα, με άφησες να σε ανακαλύψω εντός μου,

σε ευχαριστώ.

Βρίσκεσαι παντού γύρω μου, γιατί είσαι πάντα μέσα μου.

Είσαι ο σύντροφος μου σε αυτό το ταξίδι γνώσης και μάθησης επί της γης.

Στις δυσκολίες και τις σκοτεινές στιγμές μου, μου θυμίζεις το φως εντός μου.

Και ποτέ δεν με αφήνεις να χαθώ, όσο και αν απομακρυνθώ από το δρόμο σου.

Και γι’ αυτά σε ευχαριστώ.

Σε ευχαριστώ που ακούς τα δυνατότερα λόγια μου και τις βαθύτερες επιθυμίες μου και πάντοτε με οδηγείς σε αυτές μέσα από δρόμους ασφαλείς για την ύπαρξη μου και την φωτεινότητα της ψυχής μου.

Σε ευχαριστώ που μου άφησες απτά παραδείγματα στο πέρασμα των αιώνων, πρότυπα φωτισμένων ανθρώπων για να ακολουθήσω το παράδειγμα τους και να σε πλησιάσω. Να εξυγιάνω το σώμα μου, να καθαρίσω το μυαλό μου και να αναδείξω την ψυχή μου, που στο κέντρο της καίει η Φωτεινή Ύπαρξη σου.

Σε ευχαριστώ που μου εμπιστεύτηκες την Πλάση που έφτιαξες από καταβολής κόσμου και μου παρέχεις απλόχερα την αφθονία των καρπών της.

Και σε ευχαριστώ που με ανταμοίβεις με ακόμη περισσότερη εμπιστοσύνη όταν την προσέχω και με τιμωρείς με τον δικό σου τρόπο όταν την αμελώ.

Σε ευχαριστώ διότι μέσα από την Θεία Φλόγα σου και φτιαγμένος καθ’εικόνα και ομοίωση σου μπορώ να δημιουργήσω τον δικό μου Κόσμο, ένα κόσμο αγάπης, ευτυχίας, προσφοράς και γενναιοδωρίας, και να τον μοιραστώ με τους υπόλοιπους ανθρώπους, όπως έκανες και συ τις πρώτες μέρες της Δημιουργίας.

Σε ευχαριστώ που με αφήνεις να γίνω μάρτυρας των Θαυμάτων που εσύ εποίησες αλλά και που με αφήνεις να γίνω μέρος αυτών.

Σε ευχαριστώ που με αφήνεις να θυμάμαι πως κανένας άνθρωπος δεν διαφέρει από τον άλλον και πως όλοι στο τέλος θα είμαστε υπόλογοι μόνο για την αγάπη που δείξαμε ο ένας στον άλλον αλλά και στους εαυτούς μας.

Σε ευχαριστώ που πάντοτε μου δείχνεις τον τρόπο και το δρόμο να γίνω ένα με Εσένα.

Για όλα αυτά…

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!